narowić się

narowić się: narowić się {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, narowić sięwię się, narowić sięwi się, narowić sięrów się {{/stl_8}}– znarowić się {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb {{/stl_8}}{{stl_7}}'zwykle o koniach: stawać się narowistym, nieposłusznym, trudnym do powożenia, ujeżdżenia itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Koń się znarowił. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

narowić — ndk VIa, narowićwię, narowićwisz, narowićrów, narowićwił, narowićwiony «uspasabiać konie, psy itp. do narowów, psuć je niewłaściwym postępowaniem» narowić się «o koniach, psach itp.: nabierać narowów, być narowistym» … Słownik języka polskiego
znarowić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}narowić się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
naravytis — 1 ×narãvytis, ijasi, ijosi (l. narowić się) 1. rodyti užsispyrimą, nirtulį, nirtuliuoti (ppr. apie arklius): Kaip tik pradėjom važiuoti į kalną, arklys ėmė naravytis: rėžk, kiek nori, – eina geriau atbulas, nekaip į pryšakį Lž. Šiandie kap… … Dictionary of the Lithuanian Language

Academic Dictionaries and Encyclopedias